Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Ο ελληνικός μνημονιακός λαϊκιστικός κατήφορος, ο καθεστωτικός φασισμός και ο Ευρωπαϊκός ολοκληρωτισμός


του Ηλία Αλεξανδρή

Έχετε προσέξει πόσο λυσσαλέα επιτίθενται οι μεγαλοδημοσιογράφοι και οι πολιτικοί του καθεστώτος σε οποιαδήποτε άποψη διατυπώνεται σε σχέση με τα δικαιώματα του λαού, τα ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας;

Ένα από τα πιο αγαπημένα τους "κλισέ" είναι η απόδοση της ταμπέλας του λαϊκιστή σε όποιον τολμά να υπερασπίζεται τα αυτονόητα ανθρώπινα, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Ουσιαστικά το καθεστώς της μνημονιακής υποτέλειας εφαρμόζει μεθοδικά από την αρχή της παράδοσης της χώρας μας στα ξένα συμφέροντα των τοκογλύφων δανειστών μια οργανωμένη οριζόντια προπαγάνδα «αντιλαϊκισμού» ως βασικό εργαλείο κατασυκοφάντησης του οποιουδήποτε λαϊκού αιτήματος με την διαβολική αναγωγή του στο επίπεδο του "λαϊκισμού".

Έτσι, το κυρίαρχο πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο συντεταγμένα εντοπίζει, χαρακτηρίζει και εντέλει αποκλείει τους «επικίνδυνους φορείς του λαϊκισμού» από την δυνατότητα πρόσβασης στα ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας.

Αν ο αληθινός λαϊκισμός λειτουργεί με την κολακεία και την χειραγώγηση της μάζας σε συνδυασμό με την φραστική απαξίωση των ελίτ, τότε ο καθεστωτικός «αντιλαϊκισμός» που μάλλον θα πρέπει να ορισθεί πλέον ως μνημονιακός λαϊκισμός χρησιμοποιεί ως βασική μέθοδο την ενοχοποίηση των πολλών και την αποσιώπηση κάθε είδους αναφοράς σε οργανωμενες συλλογικότητες. Αυστηρά προσηλωμένος στην ακραία νεοφιλελεύθερη - Θατσερική - προπαγάνδα περί μη ύπαρξης κοινωνίας εστιάζει στο άτομο και απεχθάνεται όπως ο διάβολος το λιβάνι οτιδήποτε έχει να κάνει με οργανωμένες ομάδες.

Ο μνημονιακός λαϊκισμός και οι εκφραστές του στα καθεστωτικά ΜΜ'Ε' εμφανίζονται πάντα ως φιλάνθρωποι απέναντι στα θύματα που γεννάει η "κρίση", αρκεί αυτά να παραμένουν στις λογικές ανάδειξης της προσωπικής ή οικογενειακής τους τραγωδίας. Εστιάζει και δείχνει συμπάθια όταν τα άτομα συνθλίβονται κάτω από το βάρος της "κρίσης" και των εφαρμοζόμενων συνταγών αντιμετώπισής της.



Στις περιπτώσεις όμως όπου εμφανίζεται ομαδική αντίσταση ή έστω αντίδραση απέναντι στα προβλήματα που γεννά η κρίση από τις πολιτικές τους, τότε επιστρατεύονται άλλες μέθοδοι. Μόλις το καθεστώς αντιληφθεί ότι τα άτομα μπορεί να στραφούν στη συλλογική διεκδίκηση, τότε άμεσα τα καταγγέλει για συντεχνιακή λογική και με περισσό θράσος δεν διστάζει να κατηγορήσει τα ίδια τα θύματα τως υπαίτιους και ένοχους για την ίδια την "κρίση".

Είναι η στιγμή που ο μνημονιακός λαϊκισμός του κάθε ΜΕΓΑ δημοσιοκάφρου Γιάννη, Παύλου και Όλγας ή του σε ΣΚΑΕΙ Μπάμπη και Άρη να υψώσει τη ρομφαία για να στηλιτεύσει τις συλλογικές αντιδράσεις και να κατασυκοφαντήσει τις οργανωμένες διεκδικήσεις φουλάροντας τις μηχανές του κοινωνικού αυτοματισμού - καννιβαλισμού.

Χρησιμοποιώντας συνεχώς την μέθοδο του αντιπερισπασμού, ο μνημονιακός λαϊκισμός αποδίδει την κρίση μονοσήμαντα και οριζόντια σε "φυσικά φαινόμενα" ή στο κομματικό-πελατειακό σύστημα, χωρίς ουσιαστική αναφορά στην διαπλοκή, την υπερβολική συσσώρευση πλούτου και την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος από τις οικονομικές και πολιτικές ολιγαρχίες που συγκροτούν το καθεστώς. Από την προβολή των φαινομένων της κρίσης αφαιρείται με χειρουργική ακρίβεια κάθε ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, ώστε όλα να μετατρέπονται σε μια γενικόλογη αναφορά περί διαφθοράς με την ανάδειξη ουσιαστικά ανώδυνων θεμάτων - όπως πρόσφατα οι ΜΚΟ - για το υφιστάμενο κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό.
Στο πλαίσιο αυτό οι δημόσιοι φορείς παροχής υπηρεσιών καταγγέλονται πάντα ως εστίες αναποτελεσματικότητας ή σπατάλης, αλλά ποτέ ως αναγκαίες δομές για την λειτουργία του κράτους ή και την κάλυψη αναγκών της κοινωνίας.
Αντίστοιχα αναδεικνύεται και η εγκληματικότητα και η τυφλή βία πάντα σε συνδυασμό με την απουσία αισθήματος στοιχειώδους ασφάλειας: όλα αυτά απογυμνώνονται από το κοινωνικό τους υπόβαθρο και παρουσιάζονται ως ζήτημα αστυνομικής ανεπάρκειας ή ανετοιμότητας, προωθώντας ευθέως την αστυνομοκρατία και την καταστολή.

Επί τέσσερα χρόνια τουλάχιστον ο μνημονιακός λαϊκισμός οικοδομεί διαρκώς μια παράλληλη επικοινωνιακή πραγματικότητα με γενικεύσεις, υπεραπλουστεύσεις και κατά συρροή απαξιώσεις που κουβάλησαν και κουβαλούν διαρκώς νερό στον μύλο του εκφασισμού της ζωής μας, εμμέσως αλλά πλην σαφώς αναδεικνύοντας και προτείνοντας ως λύση τη νεοναζιστική συστημική πολιτική εφεδρεία της Χρυσής Αυγής.
Παρά το γεγονός ότι σε σημαντικό βαθμό έχουν επιτύχει να τρομοκρατήσουν μεγάλο τμήμα του λαού μας, οι καθεστωτικοί υποδαυλιστές του Φασισμού δεν έχουν καταφέρει να οδηγήσουν τον λαό στον εμφυλιοπολεμικό διχασμό, που με τόση εμμονή προσπαθούν να προκαλέσουν.
Καθώς όλα τα παραμύθια της μνημονιακής προπαγάνδας περί success story και πρωτογενούς πλεονάσματος καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, κάτω από το βάρος της τραγικής πραγματικότητας των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών που διαλύουν την πατρίδα και εξαθλιώνουν ακόμα περισσότερο τον λαό, όλο και περισσότεροι γυρνούν την πλάτη στην προπαγάνδα και αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο που προκαλεί ο τεχνητός μονόδρομος που προτάσει την λογική της σωτηρίας του ΕΥΡΩ και της παραμονής σε μια Ε.Ε. που έχει εξελιχθεί σε δυνάστη για τους λαούς της Ευρώπης.
Κι αν μέχρι σήμερα κάποιοι μπορεί να υπέθεταν απλώς ότι τα μνημονιακά φερέφωνα παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια με την Χ.Α., τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία με την απροκάλυπτη παρέμβαση της Ε.Ε. στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας και τον καθοριστικό της ρόλο στην εδραίωση της πρώτης επίσημα ναζιστικής κυβέρνησης στην Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θέτουν νέα δεδομένα για τον ρόλο του μνημονιακού λαϊκισμού στην Ελλάδα και τους κινδύνους που αναδύονται από την καθεστωτική προπαγάνδα και την προώθηση του νεοναζισμού ως εν δυνάμει κυβερνητικής λύσης.
Ακριβώς την περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα συνολικής κατάρρευσης σε συνέχεια της ολόπλευρης επιβολής των μνημονιακών πολιτικών και ο λαός είναι έτοιμος να δώσει σαρρωτική απάντηση στους υπεύθυνους για την Εθνική καταστροφή που βιώνει, το καθεστώς και οι ξένοι εντολείς του φαίνεται να κλιμακώνουν την ολοκληρωτική επίθεση σε ένα νέο επίπεδο όπου τα νεοναζιστικά μορφώματα δεν θα χρησιμοποιηθούν απλά ως συστημικό αντίβαρο στις αντιδράσεις για την "κρίση" αλλά ως βίαια επιβαλλόμενες κυβερνητικές λύσεις, που μπορεί να συνοδεύονται ακόμα και από εθνικό διαμελισμό αρκεί να συνεχίσουν να εξυπηρετούνται τα ξένα και ντόπια συμφέροντα που υλοποιούν το ξεπούλημα και την αποικιοποίηση της πατρίδας μας.
Η περίπτωση της Ουκρανίας πέρα από μια τυπική περίπτωση ιμπεριαλιστικής επέμβασης, φαίνεται ότι αποτελεί το πεδίο πλήρους εφαρμογής αυτής της μεθόδου επιβολής του συστήματος της Νέας Τάξης με βασικό συνεργό την κατ' επίφαση δημοκρατική Ε.Ε..
Την ίδια ακριβώς περίοδο, ο χειρισμός του Κυπριακού ζητήματος και οι εξελίξεις στο νησί είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος που θέλει να επιβάλει την εξαφάνιση κάθε είδους εθνικής κυριαρχίας και την διάλυση των κρατών στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής "Ολοκλήρωσης".
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό - όσο και δυστυχώς αναμενόμενο - το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που παρουσιάζεται από το σύστημα ως η αντιμνημονιακή δύναμη εξουσίας δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση σε σχέση με όσα συμβαίνουν στην Κύπρο αλλά και δεν έχει βγάλει καν μια ουσιαστική ανακοίνωση καταδίκης για την άνοδο στην κυβέρνηση των νεοναζιστών στην Ουκρανία και μάλιστα όταν έχουν ήδη ξεκινήσει πογκρόμ διώξεων της αριστεράς απαγορεύοντας δια νόμου την λειτουργία του κομμουνιστικού κόμματος!
Αλλά αν η αριστερή αντιπολίτευση παρουσιάζεται, για μια ακόμα φορά, κατώτερη των περιστάσεων τότε τι να πει κανείς για την ελληνική Ευρωπαϊκή Προεδρία που εκτελώντας εντολές δεν έχει βγάλει άχνα για τα γεγονότα, κάτι που ενέχει και εθνικές ευθύνες λόγω του γεγονότος ότι 150.000 έλληνες της Ουκρανίας έχουν μπει ήδη στο στόχαστρο των νεοναζί που ελέγχουν πλέον την νέα Ουκρανική "κυβέρνηση" .
Τέλος, για όσους τρέφουν πατριωτικές αυταπάτες για την Χ.Α., ας δουν κι ας κρίνουν γιατί αυτοί οι υπερπατριώτες "εθνικιστές" δεν αντιδρούν με οποιονδήποτε τρόπο για τους έλληνες που κινδυνεύει η ζωή και η περιουσία τους από τους νεοναζί της Ουκρανίας; Όσο κι αν αυτό είναι εξοργιστικό, είναι απολύτως φυσικό αφού είναι ομοϊδεάτες και συνεργάτες!
Σε αυτές τις συνθήκες η ανάγκη για ενότητα και οργάνωση του λαού για να μπορέσει να δώσει τον αγώνα ενάντια στον Ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό και τους ντόπιους υποτελείς αποτελούν την πρώτη προτεραιότητα κάθε Δημοκράτη πατριώτη, αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα δημοκρατίας και για αυτό ταυτόχρονα ύψιστο πατριωτικό καθήκον.
Ο αγώνας αυτός είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης του λαού και ύπαρξης της πατρίδας, δεν είναι απλά ένα πολιτικό ζήτημα. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό κινδυνεύουν να βρεθούν στην δίνη μιας τεράστιας Εθνικής τραγωδίας όπου μας οδηγεί όχι απλά ένας μελλοντικός σχεδιασμός αλλά το σύνολο των ήδη εφαρμοζόμενων μνημονιακών πολιτικών της νέας κατοχής από τα διεθνή κέντρα επιβολής της νέας τάξης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης.
Όσο κι αν ο μνημονιακός λαϊκισμός των ΜΜ'Ε' και ο καθεστωτικός φασισμός των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας προσπαθούν και φαίνεται να έχουν επιβάλει την Συνταγματική εκτροπή και την μαζική καταστολή, ο λαός μας έχει ήδη αποδείξει ότι δεν είναι διατεθειμένος να πέσει ξανά στην παγίδα μιας εμφύλιας διαμάχης ούτε και πρόκειται να ανεχτεί νέες χαμένες πατρίδες!

Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους και αυτοί και οι νεοναζί συνεργάτες τους, ο λαός ήδη οργανώνεται για να δώσει όσες μάχες χρειαστεί και θα φέρει ξανά την Εθνική Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία και την λευτεριά στην πατρίδα.

Ο λαός μας θα έχει και πάλι τον τελευταίο λόγο, όπως είναι και ιστορικά καταγεγραμμένο και σε κάθε άλλη περίπτωση που αυτό χρειάστηκε και θα νικήσει!

Ο Ηλίας Αλεξανδρής είναι μέλος του Ε.Πα.Μ. Αχαρνών - Καματερό και της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.Πα.Μ.

πηγη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου